با آمدن اسفندماه و با روییدن "خَرَسم," و "سیٍرموءک" در باغهای سیوند بار دیگر در آیین کهن "خَرَسم," و "سیٍرموءک" رفتن بانوان سیوندی روح تازه دمیده میشود.

این دو گیاه خودرو در جاهها ی دیگر نیز کم وبیش استفاده می گردد ولی با نامهای دیگری شناخته می گردند.

از این دو گیاه در سیوند غذاهای خوشمزه ای تهیه می گردد اما استفاده از این گیاهان تنها مهم نیست بلکه شیوه کهن و آیین باستانی تهیه این گیاهان که در سیوندی به آنها "سِل سَبزیٍ"می گویند بسیار مهمتر است .در اسفند ماه با شکوفه دادن درختان وروییدن گلها و گیاهان زنان و دختران سیوندی به گردش وتفریح در باغها و کوچه باغهای سیوند  می رفتند و در همین خلا به چیدن گیاهان خوردنی و خوشمزه "خَرَسم,"،"سیءرموءک"،"تُشُروءک"و...می پرداختند.

این سنتهای نیکو وکهن اگر بالاتر از و مهمتر از تخت جمشید و بیستون و نقش جهان و... نیست کمتر از آنها هم نیست اینان میراث معنوی ایران کهن است که روح زنده پدران و مادران ما هستند وقدرنشناسی و ستیز با نیاکان کاری بس ناپسند و ناشایست است .

سیوند زیبا هزاران کیلومتر مساحت ندارد میلیونها نفر جمعیت هم ندارد اما از آنچنان فرهنگ غنی و کهنی برخوردار است که با بسیاری از کشورهای یزرگ برابری میکند سیوند بخش کهن ایران عزیز است که باید برای ثبت و پاسداشت این کهن سرای ایران زمین تلاش کرد.