"هُ یَ باء" ناقوس زندگی و پویایی داد و ستد است و داد و ستد نیز ناقوس زندگی و جنبش مردمان،و این چه نیک است چونان روزگار نخستین آدم که این برترین شیوه اقتصاد است، از تولید به مصرف پاکترین اقتصاد است بی هیچ واسطه و دلالی بی هیچ احتکار و انباشتی بی هیچ ماندگی و کاهش ارزش غذایی ،بی هیچ فشاری بر مصرف کننده و بی هیچ فشاری بر تولیدکننده،

در سیوند هر کس چیزی برای فروش دارد بر روی پشت بام می رود و با آوای بلند پس از  "هُ یَ باء" نام جنس مورد فروش خویش را می آورد جنس مورد فروش بیشتر محصولات باغی و کشاورزی،آوردنی های کوه،فرآورده های دامی و....می باشد که همه این اجناس مورد فروش را خود فروشندگان تهیه کرده اند و واسطه ای در کار نمی باشد.

بدبختانه فرهنگهای غلط  و هجوم زندگی غربی از راه زندگی شهری و بدنبال آن مصرف گرایی ،تجمل گرایی و نابودی چرخه تولید سبب گردیده تا این آیین چند هزار ساله امروزه در سراشیبی مرگ قرار گیرد امید آن می رود که همه ما بویژه سیوندیان در  زنده نگهداری این آیین های کهن و چندهزارساله ایرانی بکوشیم.