سیوند همواره یکی از مهمترین و برجسته ترین مکانهای باستانشناسی در ایران بشمار می رود از نگاه باستانشناسی از پاسارگاد تا تخت جمشید ناحیه سیوند نام دارد منطقه باستانشناسی سیوند از دید باستانشناسان همواره مکانی کهن و ارزشمند از دید باستانی بوده است این ناحیه باستانشناسی پیرامون رود سیوند پدیدار گردیده است و منشا جنب و جوش و پدید آمدن زندگی شهرنشینی و تمون رود سیوند بوده است آثاری که از دید باستانشناسی در این ناحیه قرار می گیرد شامل دو بخش پیش از اسلام و پس از اسلام می گردد این آثار از شمال به ترتیب شمال این آثار می گردد.

الف)پیش از اسلام

شهر هخامنشیان

پاسارگاد

تنگه بالاغی

تپه رحمت آباد

غار سیوند

آثار سیوند(محل استخراج سنگهای پاسارگاد و تخت جمشید)

کتییبه پهلوی تنگ فشک سیوند

شهر پیش از اسلام سیوند

پل سیوند

بند سنگی سیوند

گورستان پیش از اسلام سیوند(خرفت خانه)

استخرها و سازه های چشمه لیرک سیوند

تپه هخامنشی شماره 1 سیوند

تپه هخامنشی شماره 2 سیوند

کتیبه های پهلوی تخت طاووس

شهر استخر

نقش رستم

نقش رجب

تخت جمشید

ب)پس از اسلام)

کاروانسرای شاه عباس سیوند

شهر پس از اسلام سیوند(سده دوم تا حمله محمود افغان)

گورستان پس از اسلام سیوند(سده دوم تا حمله محمود افغان)

پل سیوند

گورستان دوم پس از اسلام سیوند(حمله محمود افغان تا قاجاریه)

شهر دوم پس از اسلام سیوند(حمله محمود افغان تا قاجاریه)

آب انبار و آسیاب چشمه لیرک سیوند

با بررسی آثار باستانی حوزه پارسه-پاسارگاد مشاهده می شود که پیش از اسلام در این ناحیه تمدن عظیمی شکل گرفته و می توان گفت مهمترین و والاترین تمدن دو دوره هخامنشی و ساسانی در ناحیه سیوند بوده است. در پیش از اسلام آثار باستانی فراوانی در این ناحیه دیده می گردد که شامل کاخها و سنگنبشته های باستانی که ویژه شاهان و شهرها و روستاهای انبوه نیز از زندگی توده مردم می شود در پیش از اسلام آثار زندگی و تمدن را در همه جای این ناحیه دیده می گردد اما پس از اسلام تنها نقطه تمدن و شهرنشینی سیوند می باشد و دیگر نواحی هیچ آثار مهمی از دوره اسلامی دیده نمی شود وآثار اسلامی پارسه تا پاسارگاد تنها به سیوند محدود می شود که این کاوش و بررسی نظریه معروفی که بیان می کند سیوندیان تنها بازماندگان ایران باستان و ناحیه پارسه-پاسارگاد می باشند را قوت می بخشد.

علاوه بر شواهد بالا وجود سیوند به عنوان آخرین و مهمترین مرکز زرتشتی نشین در فارس تا پس از اسلام (قرن سوم) ،قرارگرفتن سیوند کنونی در بهترین ناحیه آب و هوایی منطقه و تنوع آب و هوایی بی نظیر،قرار گیری سیوند پس از اسلام در ناحیه ای مسلط به دزدان و سپاهیان (بدلیل هجوم اعراب پس از اسلام)،فرهنگ زبان و لباس و پوشش بکر و غنی و .....از عواملی است که نظریه سیوندیان بازماندگان ایران باستان را قوت می بخشد.