در اواخر فروردین و اوایل اردیبهشت با توجه به گرم شدن هوا و بارش باران در این فصل روییدن های ویژه این گاه خودنمایی می کنند چگونگی اندازه و... بیشتر به اندازه بارش در اسفند و فروردین آن سال دارد.

 

رستنی های کوههای سیوند

"خاءرِج"

که به زبان فارسی قارچ می گردد اما هر نوع قارچی بلکه قارچ کوهی شاید به توان گفت کمیاب ترین و گرانترین روییدنی کوههای سیوند همین "خاءرِج"باشد.

"لُپوٍ"

شاید بتوان گفت که پس از "خاءرِج" "لُپوٍ" از نگاه ارزش و گرانی جای دوم دارد این دو گیاه ر خوراکی های ویژه سیوند بیشتر با یک دیگر در خوارکی ها بکار می روند "لُپو" برگهای سبز و بلند دارد که با مالش دست  دو یا چند لایه می گردد و بوی بسیار ویژه و خوبی دارد و نیز کم یاب است.همخانواده  غیر خوراکی "لِپوٍ" در زبان سیوندی "کُپوٍ" نام دارد.

"جاءشیٍر"

به فارسی نیز همان جاشیر است مردم سیوند جاشیر ریز و "گُمبُل/غنچه" را می پسندد و جاشیرهای بلند و پیر را دوست ندارند در سیوند با جاشیر خوردنی های بسیاری درست می کنند. در سیوند جاشیر را خورد و میپزند سپس درون  "لَمیءش/مشک دوغی" می ریزند و "دوء/دوغ" را به آن می افزایند و می نهند تا مزه جاشیر به "دوء/دوغ" بروند و سپس آنرا با نام "جاءشیٍر دوء" می نوشند.گونه غیر خوردنی جاشیر را در سیوندی "جاءشیٍرگاآء" گویند.این گیاه از نگاه ارزش جایگاه سوم را در سیوند دارد.

"شُؤاءل یٍ جاءشیٍر"

به پوستهای دور ساقه جاشیر "شُؤاءل یٍ جاءشیٍر" در زبان سیوندی می گویند.

"گُمبُل یٍ جاءشیٍر"

جاشیرهای جوان و تازه همچنین جاشیر های خوشه ای را گویند این گونه جاشیر از دیگر جاشیرها بهتر است.

"شیٍبیءت جاءشیٍر"

به برگهای جاشیر در زبان سیوندی و همچنین جاشیر پیر گویند.

"بُرم, جاءشیٍر"

 در خرداد ماه و تیرماه گیاه جاشیر به 70تا80سانتی متر میرسند و دامدارن سیوند در کوهها  جاشیرها را با داس درو می کنند و در همان کوهستان می نهند تا خشک شوند آنگاه در شهریور و مهر جاشیرهای خشک شده را با "بیٍز" همراه الاغ می آورند تا خوراک دام آنها را در زمستان فراهم سازد جاشیر یکی از بهترین و با ارزشترین خوراک دام می باشد که در زبان سیوندی به آن "بُرم, جاءشیٍر" یا علوفه جاشیر می گویند.

"بوٍندوءل"

گیاهی است همانند جعفری اما بسیار بزرگتر و با بوی ویژه به خود این گیاه در اسفندماه می روید اما در اردیبهشت ماه ساقه های آن نمو یافته و "تیٍر, بوٍندوءل" می گردند . با "بوٍندوءل" خوراکی های زیادی می پزند اما "تیٍر, بوٍندوءل" را تنها پوست می گیرند و می خورند.خوردن بسیار این گیاه سردرد و سرگیجه می آورد.

"تیٍر, بوٍندوءل"

به ساقه های گیاه "بوٍندوءل" که در اردیبهشت ماه در سیوند یافت می گردد.

"کاءرد,"

این نیز یک نوع گیاه کوهی است که برگهای برنده ای دارد و در سیوند با آن گونه ای آش درست می کنند.

"روٍِؤاءسک"

که در زبان پارسی آنرا ریواس گویند این گیاه نیز در کوههای سیوند می روید.

"تِیٍر, روٍؤاءسک"

به ساقه های جوان و تازه ریواس در سیوندی "تِیٍر, روٍؤاءسک" می گویند.

"پِنج, روٍؤاءسک"

ساقه های درون برگ ریواس درزبان سیوندی گویند.

"کَنگَر"

کنگر از دیگر گونه های کوهی در سیوند فراوانتر است کنگر کوهای سیوند ساقه های کوچکتری دارد و از دیگر جاشیرها که بیشتر در دشتها می روید خوشمزه تر و پربهاتر است.گونه غیرخوراکی کنگر را در سیوندی "کَنگَر گاآء" گویند.

 

در آینده نزدیک خوراکی هایی را که با این گیاهان در سیوند درست می گردد را آموزش می دهیم بر آن امید که همگان در برابر این رویدنی های رویندگار سترگ با پاسداشت روییدنی های او سپاسگزار رویندگار ایران بزرگ باشیم.