نام سد : سيوند

رودخانه : سيوند

محل سد : شمال شرقی سیوند (استان فارس)

نزديكترين شهر : سیوند

نام حوضه آبريز اصلي: مركزي

نام حوضه آبريز فرعي : بختگان - مهارلو

نوع سد : خاكي با هسته رسي

نوع سرريز : آزاد

(سالهاي ساختمان) تاريخ شروع  1373    تاريخ خاتمه  1385

طول تاج (متر) :  600

عرض در تاج (متر) : 10

عرض در پي (متر) : 311

ارتفاع از پي (متر)  :  57

ارتفاع از كف (متر) : 52

حجم مصالح مصرفي (متر مكعب) :  3500000

ظرفيت سرريز تخليه (متر مكعب در ثانيه)  : (P.M.F) 5600

گنجايش كل مخزن (ميليون متر مكعب) :   255

گنجايش مفيد مخزن (ميليون متر مكعب) : 142

حجم آب قابل تنظيم سالانه (ميليون متر مكعب) : 100

سطح زير كشت (هكتار ) :   10700

کارفرما : شرکت سهامی آب منطقه ای فارس ، بوشهر و کهگیلویه بویر احمد

طراح و برنامه ریز اصلی سد: شرکت مهندسین مشاور سکو

پیمانکار سد: ، شرکت عمرانی وصنعتی پارس گرما

 

سد سیوند در 95 كیلومتری شمال شیراز، 50 كیلومتری تخت‌جمشید و در حدود 17 كیلومتری پاسارگاد،‌ بر روی رودخانه سیوند و درون منطقه‌ای كه به تنگه بُلاغی سیوند معروف است، ساخته شده است.

تنگه‌ها معمولاً در جایی قرار می‌گیرند كه دو رشته كوه ابتدا به هم نزدیك و سپس از هم دور می‌شوند. از این‌ دور و نزدیك شدن شکلی شبیه به ساعت شنی به‌وجود می‌آید؛ در بخش‌های بالا و پایین تنگه مانند حباب‌های ساعت شنی دو دره وسیع قرار می‌گیرند كه ”دشت“ خوانده می‌شوند و كمرگاه ساعت شنی همان مکانی است كه ”تنگه“ نام دارد. تنگه بلاغی در دل رشته‌كوه‌های زاگرس در استان فارس هم، چنین وضعیتی دارد؛

فاصله دهانه سد سیوند تا آثار و سازه‌های اصلی دشت مرغاب (پاسارگاد) نزدیك به 17 كیلومتر و بنا به نظر كارشناسان دولتی، خط پایان آب‌گیری دریاچه پشت آن ـ كه رو به دشت مرغاب دارد ـ نزدیك به 7 یا 9 كیلومتر است در حالی كه بنا به نظر پاره‌ای دیگر از كارشناسان در صورتی كه سد با كل ظرفیت آب‌گیری شود دریاچه‌ای كه پشت آن به‌وجود می‌آید در نزدیكی 4 كیلومتری آرامگاه كورش می‌ایستد.

سد سیوند از نوع خاكی ـ با هسته رُسی ـ است و با توجه به فرازپی‌هایی كه در آن قرار است ساخته شود عمر مفیدی نزدیك به 50 سال برای آن عنوان شده است, اما به دلیل این‌كه این سد در مسیر سیلاب‌هاست و در نتیجه رسوب آن بسیار بالا خواهد بود، ممكن است عمر مفید آن كمتر شود.

سد دارای سه دریچه زیرین، میانی و زبرین است كه در ایران به علت عدم توانایی در رسوب‌گیری به سرعت دریچه زیرین از سوددهی می‌افتد و بیشتر از دو دریچه دیگر برای هدایت آب سد استفاده می‌شود.