Compendium Linguarum Iranicarum,

Herausgegeben von Rudiger Schmitt

1989 Dr Ludwing Reichert Verlag Wiesbaden

راهنمای زبانهای ایرانی،جلد دوم،ویراستار:رودیگر اشمیت،مترجمان:آرمان بختیاری،عسکر بهرامی،حسن رضایی باغ بیدی،نگین صالحی نیا،چاپ اول،

1383،انتشارات ققنوس

کتاب حاضرمشخصات و اطلاعاتی در مورد زبانهای ایرانی می دهد.

فارسی،کردی،گورانی و زازا،گیلکی، مازندرانی،تالشی،بلوچی،سیوندی،لری و فیلی وبختیاری،پشتو،یدغه و مونجی،زبانهای مرکزی ایران،آسی،یغنابی،لاری و کمزاری و بشکردی ،تاتی ، سمنانی به عنوان مهمترین زبانهای ایرانی مورد بررسی قرار گرفته اند.

هر بخش کتاب از نوشته های یک نویسنده گردآوری گردیده است.در این کتاب زبانهای ایرانی را محدوده ای گسترده ازعراق،سوریه،ترکیه،قفقاز،آسیای میانه،پامیر،ترکستان چین،شبه قاره هند و تا کرانه عرب نشین خلیج فارس برشمرده است.

بخشی از کتاب را که به زبان سیوندی اختصاص یافته از نوشته های "پیر لُکوک،پاریس" بر گرفته شده است.که به باور نویسنده سیوندی در میان گویشهای جنوب غربی محصور مانده و با هیچ کدام از این گویشها همگونی ندارد.

بخش سیوندی شامل1- واج شناسی2-صرف(اسم و صفت،ضمیر،عدد،فعل)3-اشتقاق4-نحو(عدد،ساخت ارگتیو)5-واژگان 6-کتابشناسی سیوندی می باشد.

به باور مولف سیوندی ادامه زبان مادی است که همچون نگینی در جنوب ایران می درخشد.

این کتاب از آن دسته کتابهایی است که اطلاعاتی هر چند اجمالی از همه زبانهای ایرانی و مقایسه آنها فراهم می سازد.این کتاب توسط نشر ققنوس در شمارگان2200 ترجمه و چاپ گردیده است.

در آینده متن کامل بخش سیوندی کتاب در وبلاگ قرار می گیرد.