"کهن تا درازای نخستین باستان،تا آن روز که آدمی یاد گرفت باید از سنگ سنگتر شود تا بر سنگ شکاف اندازد تا بدین سنگین شدن چون سنگ بماند ،روزگاری که آن را روزگار سنگ (عصر حجر) نامیدند ،روزگاری که جز سنگ کسی همنشین آدمی نبود پس همه ابزار آدمی از سنگ شد و سنگ سنگ را تراشید تا ابزاری برای آدمی بسازد این شیوه کهن و باستان تا بدین روز در سیوند ماند تا اکنون از هنرهای دستی سیوندیان گردد."

"جَفَن" واژه ای است سیوندی که به هاونی که از سنگ ساخته می شود می گویند و "آءسَک" نیز واژه سیوندی دیگری است در معنای آسیاب کوچک که به آسیابهای سنگی که در خانه ها استفاده می گردد اطلاق می شود.

 "آءسَک" بیشتر برای لپه کردن نخود و خرد کردن چیزهای دیگر استفاده می شود و از "جَفَن" برای کوبیدن و تکه تکه کردن گوشت همچنین پودر کردن خشکبار استفاده می گردد.

"جَفَن" از تراشیده شدن و بیرون آوردن یک گود از یک سنگ تشکیل می شود که گاهی این گود درون یک سنگ بزرگ تراشیده می شود که دیگر امکان جابجایی آن وجود ندارد. "آءسَک" هم از دو سنگ دایره ای هم اندازه که یکی بر روی دیگری سوار و با حرکت دست سنگ بالایی بر روی سنگ پایین به چرخش درآورده می گردد و غله از سوراخی که در سنگ بالا درآورده شده است به میانه دو سنگ می افتد و با لغزش دو سنگ پوست غله جدا شده و یا دو نیم می شود و ا ز کناره های دو سنگ بیرون می آید.

عکس های چند "جَفَن" قدیمی را که از شهر تاریخی سیوند "د,کاءن," بیرون آمده است را می توانید در ادامه مطلب ببینید توجه داشته باشید که گونه هایی که هم اکنون نیز ساخته می شوند همانند همان گونه های کهن می باشند.

باحفظ و نگهداری و ترویج  این گونه کهن از صنایع دستی سیوند برای آیندگان و فرزندانمان میراث پرافتخار گذشته را چون گنجی گران بها  به آنان هدیه دهیم تا آنان نیز چون ما وارثان بزرگ گنج نیاکانشان باشند.