"چاءرواءداءر" واژه ایست سیوندی که به کسی که با اسب و قاطر به تجارت و حمل بار می پردازد اطلاق می شود. به جرات می توان از سیوند به عنوان یکی از مهمترین مراکز تجارت و حمل بارایران و مهمترین مرکز حمل بار فارس در دوران پیش نام برد.

حمل بار  از هند و پاکستان تا سواحل خلیج فارس به سمت شمال ایران را شامل می شده چنانچه نام بسیاری از شهرهای جنوبی و بنادر خلیج فارس  که بر سر راه تجارت بودند در زبان سیوندی نامی جداگانه دارد برای نمونه:

"گِنواء"/گناوه

"بَراءزگاء/برازجان

"کاءزِراءن"/کازرون

"زَرگاء"/زرقان"

امروزه اگرچه حمل و بار با اسب و الاغ و قاطر  دیگر مرسوم نیست اما هم اکنون نیز سیوند به عنوان یکی از مهمترین شهرهای حمل بار در ایران مطرح است چنانچه بسیاری از بارهای ایران را کامیون داران سیوندی جابجا می کنند و تعداد ماشینهای سنگین در سیوند بسیار زیاد است.ماشینهایی که جلوی اکثر آنها "یا جد سید حمزه" نوشته شده است.