این اثر در تاریخ ۳۰ بهمن ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۲۰۸۹۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. اين پل که امروزه به صورت ويرانه اي درآمده ، در شمال سیوند کنونی در مکانی بنام سربند سیوند یا پیچ سیوند  بر روي رودخانه سیوند ، در مسير کاروان رو قديم تخت جمشید به پاسارگاد واقع گرديده است. با توجه به اينکه اين پل در مسير ارتباطي پاسارگاد و تخت جمشيد و جاده هاي مهم دوره هخامنشي قرار دارد ،  بناي اصلي پل مربوط به دوره هخامنشي يا ساساني است که در دوره اسلامي چندين بار  مرمت و بازسازي شده است.

  

با توجه به بقاياي برجاي مانده و نقشه بازسازي شده ، پل سيوند قبل از ويراني حدود 130 متر طول و 20/6 متر ارتفاع داشته است. پايه هاي اين پل در کناره و ميانه آن بر روي سطح سنگفرشي که به صورت سد کم ارتفاعي عمل مي کرد ، قرار مي گرفته که بقاياي آن هنوز مشهود است. پل داراي دهانه هايي متعدد با ابعاد مختلف بوده که تعدادي اصلي و تعدادي فرعي بوده است. عرض دهانه هاي اصلي از جهت شمال به جنوب ، 10/3 ، 4 ، 20/5 و 80/5 متر بوده و ارتفاع پل در محل عريض ترين دهانه به حداکثر خود مي‌رسيده است. قسمت جنوبي پل با قسمت شمالي به جهت پهنا و نوع ساخت کاملاً متفاوت است. پايه هاي قسمت جنوبي پل ، براي شکستن فشار آب در جهت مخالف جريان آب بصورت مثلثي و ظاهراً در جهت ديگر به صورت مدور شکل داده شده اند. با توجه به اينکه شالوده اين پايه ها از سنگهاي تراشيده به اشکال منظم ساخته شده است ، به نظر مي‌رسد که قديمي ترين بخش پل باشد. بر روي صخره هاي جنوبي پل يک برج ديده باني ، احتمالاً به خاطر حفاظت از پل و جاده روي آن ، وجود داشته است.