زووآن ی سیوندی   

راوی افسانه:

محمود عبداللهی سیوندی

گردآوری ،آوانگاری و ترجمه: 

مریم رستاخیز

زهرا طالب زاده

داستان حاتم وطاهی 

ye deti bi nâmeš tâhi bi. tâhi râ ba dowâš ye kalimi bi šamʔun wâš ʔesey. detâ kuâ berey ye meymuniš bi  ʔa ʔi ʔantargar, berey ʔu ʔeseyš. be yordi ke ʔeyâl berâneye lokey dombeyš moword. ʔi lokey domberâ owešâ mekerd, meretešâ sare berĵey, berĵešâ mega: rdând, ye čeneʔâdami derâzâgar ti kičâgar feti bine,miše moworšâ. mâtšâ beyke berĵi buerike, gušešâ vermeney mâšâ beyke guš buerike.tâ ba:dan ʔi domberâ ʔowešâ mekerd meretešâ sare ʔâše harke mofârdeš mâš ʔay ʔuiremgord,ʔuiremgord, mekat memerd. tâ ʔâmey ke diyeš ke tâhi ham baladen ʔi kâruâ, ʔâme tâhiye ʔa beyn bebare, bokošuwâš. ʔa ravani dombe reteš Jeloe tâhi sare sini,ʔa ravani xoš reteš berey feyeš. tâhi yohow vâš šamʔun ʔay ʔi verâze čišiyen? tâ šamʔun ʔimâneš kerd,siniye toweš dâ,ravani xub ʔâmey ĵelo feyeš,ravani badu ši ĵelo šamʔun. šamʔunam fârdešo ye vax vâš yeyâm, yeyâm,yeyâm,yeyâm, kat merd. Kat merdo harči čiš bi giri tâhi kat. tâ ye nafar vâteš nâme hâtame ʔešniš bi vâš mešey kane hâtam, ye či ʔa hâtam besâni. vaxti hami mâne mâmey tâ rasâ be hami ĵâ ke tâhi bi. mardem vâtešâ, ʔunâhâ, beše ʔu owšey gut:kunu mininâ, vâš hâ, vâš ʔine tâhiyen. beše ʔungâ berĵe, guše, ʔišâ besan bue. ʔi šio, berĵo, gušo, ʔišâš fârdo vâš ba ʔi ke tâhiye dige hâtam čišiyen. mešey kane hâtam pil mesâni, ʔišâ pilšam deyšâ. ši tâ rassâ kane hâtamdiyey hâtam ye gole dige binâ. Hâtam hičiš xâ nabi, vaxti ši dami ʔowšâš vâš me hiči nadâri, ye či ba me fešehandâm. ʔeqqa rah ʔâmeyâm tâ kane te či basâni. ʔiyam ši verâze bân, veyse bâ xodâvand doʔâš ke, vâš bere bere, vâš te hâtam nondi, ye deti, ye ženi hand felân gol ʔu hâtamen.me šiyâm kane ʔu, ʔeqqa pilem deyšen, ʔeqqa čim deyšen. Hâtam vâš ba na me bešey ʔiyâ besâniyâš tâ mam ʔa ʔi ba:re bebari. ʔâmeyo ʔâmeyo kat rah tâ ʔâme rased be ša:re tâhi. vaxti rassâ be ša:re tâhi, ši dami ʔowšey tâhiyo hey ʔovordešâ,deyšâ, ʔaveneš, vâtšâ ʔiye bebar, ʔuâ bebar, nameseyeš. vâš čišit mogâ? tâ vâš buâ me tâhiyâ mogâm. tâhi vâš me ši namekerinâ. hâtam vâš mam ʔa ʔingâ namešeynâ.mam hamingâ mâsi. diyeš na, namegene! vâš betâ ye vardi benâši ĵeloweš tâ balkam bušuey hâtam vâš bale, vâš beše tu bâzâr, ye ʔâdami hand zine mederze, ʔa sob tâ pasin mederze, pasin viniš modu zimin, mederânuâš, kârd mekare tuš, mekare tu tofore, vormogore mošo deyšâ. Bin češen, bere râzešâ berey hame bâš tâ me ʔušâ ženât megani. vâš bešey tu bâzâr diyeš bale, ye ʔâdami hand dâre zine mederzeo moxâne, hami mâne ništ kanešo tâ ʔaftow ništ. Pasin genâo diyeš čâr merâ gutu ʔâmey ri ba rey dekâneš gorteš niš sar.zinduzu, mirde zinduzu ye niyeyš kerdešo vâš ye ʔârezugari dârinâ me vasen, deyeš yuʔi ʔa mergar vâš ʔârezu ba dele xeyli kasen. diyeš ʔušâ poynene šine ʔiyam zinu viniš dâ zimino kârdâš ke tušo, tekeyš kerdešo, kerdeš tu tofer vorešgo ši deyšâ. hâtamam xodeš ši, hampâš ši deyešâo hey vâteme hâtamamo, me četowam.bâš te četen, ʔa sob tâlâ zinât medešt, hâlâ zinuâ derândetâ, čet keo, folânet ke? vâš me nametâni bâši. diyeš vele namekare, vâš beše kane soltân ma:mud, dey soltân ma:mud, ša:re soltân ma:mud, be soltân bâš bolbol bâ vele češ ke, vele bâ bolbol češ ke, bere be me bâ tâ me ʔušâ berât bâši. ši tâ rassâ be ša:re soltân ma:mudo dami bartey soltân ma:mudâ vinišdâo yui ʔâmey dami bartâ, vâš te ki handi? vâš me hâtâmam, mogâm mâm bey kane soltân ma:mud. Šine ba soltân ma:mud vâtšâ, vâš xo bâš tâ beye.vaxti vâš me mogâm bininâ bolbol bâ vele češ ke, vele bâ bolbole češ ke. hamiyâ berey me bâš  me diye hičim namegâ. Vâš ʔi ra râ mogori mešey ye goli hand ye owšey gutuʔi tu ye goli hand, tu ye dašti, šo ʔungâ momâni ye ʔâdami ʔungâ hand ye či ʔa ʔu ʔâdamu mininâ bopors, bere berey me bâš, tâ mam berât bâši. vâš xeylexo ši benâš ke ba šiyân, šiyo, šiyo, siyo, ši tâ xeyli, tâ rassa hâlâ čen ru genâ rassâ ba ʔungâ ke nešânâš deyšâ bi. Ši diyeš hâ ye ĵâʔâliye ʔingâneo, ye balânesbat due hari dâreo, ye ʔusuri dâreo ye ženiyam hand, dasešâ basešen tu ʔungâ katân. xolâse ʔungâ mândo, ba:d diš feyeš poynâ čiš doros ke berey ke buarune, ba:d ke fâršâ ʔišârâ voreš gor neyešt ĵeloye ʔusurgar, due ʔespâšam bi, due ʔespu ke fâršâ voreš gord berdeš neyeš ĵelow ženu.ženu vâš me namueri, vâš bue, vâš me namuery.diyeš ši ye puse feškiš ʔovord ye due tarkâš wini qade puse fešku, vâš ʔay te râ ba xodâ wini nade, mueri.pusuâ voreš gor ši benâš ke fârdeš.ba:d ba winiš porsiyeš may ʔi ženât nond? vâš čerâ. vâš xo čerâ dasešâ baseten? vâš te hiči novâš. xeyli hey vâtešo, vâtešo, vâteš, vâš ʔaga vâtem saretâ moborinâ. vâš be, hâtamam xo ši bi dembâle hami, vâš te bâsaremâ bobor. vâš ʔi ʔowšowâ bâ:âm doroseš kerden bi,hame bâ:âm ye moddat gari mâmey ʔingâ memândo misiko ʔeškâleš wini medâ kogeš, wini medâ hamingâ toweše mofâ, bâ:âm ke merd hame xâsemâ kâre bâ:âme ʔedâme bedeyme, tâ vormâgor ʔâmeyme vaxti mâmeyme, mišime barey ešakâlo, kowgo, wini medâ, tâ ye ru ʔâmeyme dimâ ʔey nondeš, ženamâ nondeš. Ba:d dimâ ʔâmeynâ vâtemâ kabiyey? vâš hâ ye pire ženi ʔungâ beynâ šiyâm kane pire ženuo ye moči ʔungâ ništamo, ba:d vâtem hâlâ šim meye poyneyâm ʔâmeyâm, vâš hamam vatemâ.xo vâš sabânam diyem nond, ye ru diyem dimâ nond, ye ru diyem dimâ nond! vâš yaʔni če! vâš tâ poyneyme šime sari yordi pâš šime ye goli dimâ ʔa ʔingâ bâ ye ʔâdami gotekeni ništân dârune mâšune, hami harf modowne, mexandune,ʔišiyâ vâtemâ te mey ʔingâ ke mâši ye pire ženi binâ, me kane pire ženu biyam ĵelo ke ʔi poyneme genâ, pete xere hemeš gort, ženu ʔiyam poy hameš gor, mâšešâ hame râ bâsânune ke ʔi ʔesbegar ʔa poš goršâ  komake hamešâ kerd. hame merdakâ ʔu narequlâ wini mâdâ, sarešâ boriyemâ pusešâ kandemen, hâlâ fištem kerdan, hâlâ či feyem mueri ba:d medey  bâ ʔespegarem movarune, ba:d medey ba ?i mâši vorgo bue ba ženu mâš bueri mâš bue, mâše namueri. mešey puse feškuâ merâni ye due tarkâ wini medey wineš, mâše ʔay wini nade, muerinâ. hani mâše baxaleš ye voley diye meye yoyen mâm saretâ bobori. hâtam vâš me metâni bešey verâze sare bân ye daqqeyo vâgiri beyey dâmen? vâš beše. Hâtam ši sare bâno ye mošti dasešâ gorteš ba ʔâsemâno vâš xodâyâ, ʔa ʔungâ feyšâ serândeš kate dâmeno hič vâkišam nagenâ.ĵekâ ʔâmey ʔiyam diyeš ke hâtam nâmey, ši sare bân niyâš ke, diyena šiyân nondeš, vâš ʔâxey ke diye kârây merâ hamu balad genine. ženakuâ gorteš nâneš tu ye čâlio tâ ʔâme berey ša:r. hâtam ʔâme berey kane soltân ma:mud, berey soltân ma:mud vâš ʔimâne geniyân. Soltân ma:mudam vâš me detâ ʔâmum ženâm binâ, tu bâzâr biyeym, mâmeyeâm tu bâzâr, diyem ye čene dete dâre meye, ye detišâ vâtem ʔiyâ me mogâm, ʔâmey me ʔiyâ ʔeseymâ. ye ʔusuri mâ bi be nâmi yuyiš voy bi, nâme yuyiš ʔowr. midimâ hey ʔusurgar dâre hey zaʔif mene, mâš bembere. ba ʔu ke xedmatešâ mekerdeš vâtmâ ʔi ʔusurgare merâ nondi? mey te pile namesâni? vâš hay ženât miye šowgar mebaruâš. ženâ me meye mebare?! hâ ʔiyam kâqâzât. hičiš navâto gorteš hâršo, šow fet na farmeš naberdeš. ništo diyeš hâ, ženaku poynâ sare pâo ye kâqaziš ʔâvordo ye moči neveštešo ʔavvale vaxt raf xanĵarešen vorgort. vâš soltân ma:mud farmahandi? me feymâ winimdâ ke farmehandâm. hičim novât diyem poynâ morâš windâ, pâšo ʔovordeš deyeš ba ʔišâ ʔusurâ ʔeseyš ba darvâzey avvalo ʔâxar, ʔusurâ ʔeseyšo sowâr genâo ši, mam šiyâm ʔusure diga râ sowâr geneyâmo šiyâm.ʔusur balad bi, vaxti šiyâm ye goli, diyeym hâ ʔingâ ye ʔedey handine, ženaku ʔingâ saro sedâ dâre, ʔingâ dâre či mekarune, šiyâm diyeym hâ, yavâš yavâš ʔusurâ ʔu dir bassemâ šiyâm ʔungâ diyem hâ ye ʔedey zangi, bâ ʔi dârune wini modowneo čal mogorune.wini modowneo čal mogorune. Hami šarâbâšam niyân bar ke yax begene ʔu vax davâm ret tuš hameš deyem šiyâm diyem hâ ženaku ʔâmeyo lagane davoye šârâbiyâ berdešo,hey poreš kerdo,hey fâršâ, ye daqqey diye šiyâm, diyem hâ hamuš fetân. davoy bihuši windey bi. saršâ râ boriyem, sare ženakuâ naboriyem. velem ke ʔâmeyâm sowâr geniyâm ʔâmeyâm diye, ba darvâze, ba ʔišâ vâtem ʔay ʔi ženaku ʔâmey porseyš ke ki ʔa donbâle me ʔâmey, novâšiyâ, bâš hiške nâmiyân. ba me:taram vâtem ʔâmeyme šime, yohow dimâ sob ke genâ, ye niyey ba ženaku kerdemâ, vâtemâ hame zišow ma  ye farme ʔaĵibi  diyân, vâš če farmit diyân? vâtem farmâm di ke sare šoš zangi borimâne. vâš yohow ʔi ženaku ye fosuniš xândo, ye tarkeyš windâ tu gade hame vâš begen ye hari. vâš hame genime diyem ye hari ĵeloš voysime, vâdimâ vangeš derd ba ʔi ʔâdamgarešâ, vâš bere ʔi haruâ bebar bâre xešt bikeš. Hamurâ voreš gort, ši xešteš kerd bare hameo, diye hame xâ ʔi ʔalafe nametânes buerinâ, me nâne mofârd.ʔâmey  ši vâš ʔi mâš ʔa beyn bušow, bembere, haru pâ namegene sare pâ. vâš bebarâš, saršâ bobor, pusešâ bekan buruš, pilešâ berân. hamu râ voreš gort, biyeš meberdeš, ye nafar vâš ke harue kâ mebarinâ?vâteš mâm bebari sarešâ bobori, pusešâ bekani, buruši, pilešâ bebari. vâš hami mâne bedâš ba me namegâš bokošiyâš. vâš be, harue deyeš ba ʔu. ʔeseyš, pilešam ʔeseyšo, hamerâ berdeš ye tekkey ʔalafiš ʔovord ke me buerinâ, me ʔalafem ke namtânes bueri, me xorâkem mofârd, nânem mofârd.ši yohow ženâš vâš četen? vâš ʔimâne geneyân ?a ʔi ʔâdamgare soltân ma:mud ʔi haruâ ʔeseymâne, hâlâ ʔimânân, ženaku vâš ʔey dâd,ʔi ženâš dadyeyemân.hame darse sergari mâ xândân,ʔi nakare soltân ma:mudâ serâš kardân ʔi ye keršen hâr!!! vâš ʔâmey ba me vâš te soltân ma:mud handinâ? vâtem hâ, saremâ takânemdâ. vâš hamu râ berdeš tu hammâm, xâš šetešte, ye ketâbeš bi, ye moči ʔa ketâbu xândešo,yohow bâ tarkâ wonišdâ tu qade meo, vâteš, vâgir ba yorede feyet.yohow me diyem a geneyâm hamu ʔâdame qadimi veysiyâm, hamu ʔâdami ke biyâm.hamungâ yâdem deyeš, vâš beše vaxti ke ši kaneš, ʔiyâ boxân, bâ tarkâ winde,harči delet bize megene ʔu yâdem diyeš ʔu ham darse sâheri balad bi dadiyâšam ʔišâ hame ʔâmime diye hami nazikeš ke geneyme ʔayâ vâtemâ bâ tarkâ wini mâdâ tu qade ženaku, vâtemâ begen ye bolboli.yohow genâ ye bolboli.gotuʔi kat. Hâlâ kerdemen tu qafas,ʔunâš, ʔuenâ.hâlâ detâ ʔâmume ʔovordemen, hâlâ mâše bolbol bâ vele češ ke, vele bâ ʔu češ ke. ʔimânân ʔâmey berey zinduzu vâteš,zinduzu vâš me tu dašte ʔowyârim meke, diyem ye mâre siyey parrriyân ba ye mâre ʔespidi vâš me winimd,mâre siya râ koštem, diyem a mâre ʔespid genâ ye deti. Ba me vâteš me detâ šâ parriyân hendâm, ʔi qolâme me bi, parriye bi ba me betâ bešeyme kane bâ:âm,ba bâ:âm mâši,harčit deyeš nasân,bâš me hami detâtâ mâm. Hame xodeš šimeo kane šâ prriyân, ba bâ:âš vâteš ʔimâne genâo,felân genâ,bâ:âšam xandâ, vâš hâlâ hači mogât tâ bedeyât. vâtem hami detâtâ mogâm.vâš te nametâni. vâtem metâni.detâ kuâ deyšâ ba hameo ye kori giremâ kat, ye ʔayâli giremâ kat, vâš, šir, bere ʔayâluâ bebarâš.ba:dehâ ye ʔayale diye giremâ kat, dovâley vângeš dâ palang, bere ʔayâluâ bebariyâš.ba:dehâ ye ʔayâle dige giremâ kat,dovâley vângešdâ, vâš gorg,bere ʔayâluâ bebar.me vâtem, ʔaĵab ʔi kâre šeme čiši nond,doros nond. hame tâ hâlâ se ʔayâle giremâ katân,yuwišâ deyešen šir,yuwišâ palang,yuwišâ gorg.yohow vâš šir,ʔeyâluâ berânâš, palang ʔeyâluâ berânâš, gorg ʔeyâluâ berânâš. ʔovoršâ, yohow diye me nafamiyem četo genâ.hâlâ mey ʔingâ zine mederzi, ʔi yuwiš ženâmen, ʔu sekânâ ʔeyâlgaremen. ba ženaku mâši yu voley dige me ʔârezu dâri vasen, ʔu ženâmen,mâše ʔârezugar ba dele har kasen. ʔusâ poyneyme minine havâ mošune, mam zinuâ ʔâ dard wini medey mederrâni, mekeri tu tofer mešey diye. hâtamam ʔâmey berey tâhi vâteš, tâhi genâ ženâš.       

فردی بود به نام شمعون کلیمی که دختری را ازسن کودکی میخریده و برای میمونی که داشته بزرگ میکرده. او دارویی را به میمون میداده و وقتی که دختر از از آن دارو میخورده،از میمون حامله میشده.وبه جای اینکه بچه بدنیا بیاورد یک تیکه دمبه بدنیا می آورده.شمعون کلیمی تکه دمبه را آب می کرد،برنج می پخت و گوشت هم بار می گذاشت وچون در آن زمان فقیران زیاد بودند در شهر می گشت و به آنها می گفت که اینجا نذر ونیازاست وبیایید غذا بخورید. او آنها را به یک زیر زمینی در خانه خود می برد وروی غذا از همان روغن دمبه می ریخت وبه آنها می دادتابخورند و بعدازمدتی فریاد می زدنند که ای وای سوختیم،آتش گرفتیم.بعد که کشته می شدند به آن دختر هم از همان روغن دمبه میداده واو را می کشته که مشهور بوده استخوان هایشان تبدیل به طلا می شده.تا اینکه یک روز طاهی را هم از مادرش خرید ووقتی که بزرگ شد دوباره به میمون دارو ودوا داد طاهی  هم از او حامله شد دمبه به دنیا آورد  ودوباره دمبه را آب کرد و برنجی پخت و تعدادی افراد فقیر را به زیر زمین خانه اش آورد وبرایشان غذا کشید و خودش از زیر زمین بالا آمد برای خودش  وطاهی هم از آن غذا کشید در سینی گذاشت،برای خودش از روغن خوب وبرای طاهی از همان روغن دمبه ریخت، طاهی که متوجه شده بود برای اینکه حواس اورا پرت کند پرسید آن چیست که در آسمان است، همین که شمعون سرش را به بالا کرد،طاهی سینی راچرخاند وروغن خوب به جلوی خودش آمد و روغن بد جلوی شمعون و وقتی خورد آتش گرفت.او و تمام افرادی که در زمین بودن مردند وتمام ثروتش به طاهی رسید،طاهی مادرش را پیش خود آورد وتمام روز راز ونیاز می کردند وبرنج وگوشت می پختند وبه فقیر و فقرا میدادند،تا اینکه روزی یک نفر که اسم حاتم را شنیده بود و گفت که برود پیش حاتم چیزی بگیرد و امد و به شهر حاتم رسید.وقتی به شهر حاتم  رسید یک نفر به او گفت برو در آن خانه غذا می پزند ودر راه خدا می دهند،رفت وبه او برنج وپول دادند وباز هم از در دیگری برگشت دوباره هم غذا گرفت وگفت اگر این فرد اینطور است پس دیگر حاتم چیست(حاتم از این هم بهتر است). رفت و بالاخره به خانه حاتم رسید اما چیزی نداشت،به بالای پشت بام رفت وخدا را قسم داد که خدایا برایم چیزی برسان تا من به این فقیر که از راه دور آمده بدهم اما آن فرد صدایش را شنید و گفت نمیخواهد پایین بیا که تو حاتم نیستی و زن پولداری است که او حاتم است.حاتمم گفت که پس من هم بروم تا از این زن بهره ای ببرم واو را به زنی بگیرم.                                                حاتم نزد طاهی آمد وهرچه به او دادند فبول نکرد واز او درخواست ازدواج کرد،طاهی قبول نکرد ،او هم گفت من ازاینجا نمی روم. درنتیجه  طاهی برای اینکه سنگی جلوی پای او بیندازد به او گفت در بازار مردی است که زین می دوزد،از صبح تا پسین زین می دوزد،پسین زین را به زمین می زند و تکه پاره می کند  و درکیسه می ریزد وبه خانه می برد،تو از او رازش را بپرس وبرای من بگو من هم با تو ازدواج می کنم.بالاخره راهی بازار شد ودیدمرد زین دوز زین می دوزد وهمزمان شعر هم می خواند،تا پسین نشست،در آن موقع دید که چهار مرغ بزرگ آمدند در سر در مغازه وی نشستند،مرد زین دوز نگه کرد وگفت بسا آرزودارم وصن(من آرزوی وصلت را دارم)ویکی از مرغهاهم گفت بسا آرزو با دل هر کسن(این آرزو به دل همه کس هست).مرغها به هوا پرواز کردند و رفتند  مرد زین دوز هم باچاقو زین را تکه پاره کردوکوله کرد وبه خانه رفت.حاتم هم بدنبال او رفت وبه او گفت من حاتم هستم، تو ازصبح تا حالا زین دوختی وزحمت کشیدی چرا آنرا تکه  پاره کردی،مرد که دید حاتم دست بردار نیست به او گفت که نزد سلطان محمود برو و از او بپرس که بلبل با گل چه کرد،گل با بلبل چه کرد،بیا برای من بگو تا من هم رازم را به تو بگویم. رفت تا رسید به شهر سلطان محمود وبه قصر وی رفت وگفت که می خواهد سلطان محمود را ببیند واز او اجازه ورود خواست،سلطان محمود که اسم حاتم را شنیده بود به وی اجازه ورود داد،وقتی که وارد شد سلطان محمود از حاتم پرسید که چه می خواهی،حاتم هم گفت من فقط دو کلام حرف دارم ومی خواهم بفهمم که بلبل با گل چه کرد ،گل با بلبل چه کرد معنایش را برای من بگو من دیگر هیچ چیزی نم یخواهم،سلطان محمود به او گفت از اینجا حر کت می کنی میروی وبه بیابانی میرسی به یک قصر وحیاط بزرگی ،در آنجا آدمی زندگی می کند، یک چیزی از او می بینی،بیا رازش را برای من بگو تا من رازم را برایت بگویم.حاتم رفت تا رسید به همان جا ودید که جوانی آنجاست و یک زن هم که دستهایش را  بسته و کناری افتاده و دوتا سگ ویک خر هم دارد،حاتم آمد و مهمانش شد. شب دید که او دست و بغل زن را بسته و خودش بلند شد فوری غذایی درست کرد وآورد خوردند وته مانده ی آن را جلوی سگها یش گذاشت ،آنها هم خوردند،بعد ته مانده آنها را برداشت و جلوی زن گذاشت اما او گفت که نمی خورد ،مرد رفت و یک تکه پوست خشک آورد و با ترکه اورا زد،زن هم اورا قسم داد که بخاطر خدا نزن سپس پوست را از وی گرفت وغذایش راخورد.حاتم پرسید مگر او همسر تو نیست؟گفت چرا.دوباره پرسید پس چرا دراین وضع است /مرد پاسخ داد یک شب مهمان هستی صدسال دعاگو باش،اما حاتم اصرارکرد که مرد جوابش را بدهد،درنتیجه مرد به او گفت که اگر بگویم باید سرت را ببرم ،حاتم هم قبول کرد.مرد گفت این قصر را پدرم درست کرد،او همیشه به اینجا می آمد و چند ماهی می ماند وبه شکار می رفت وپرنده ای،چرنده ای را میزد،وقتی که  از دنیا رفت من به اینجا آمدم وکسب وکار پدرم را بدست گرفتم،اسباب و اثاثم را دست گرفتم و به همرا زنم به اینجا آمدم،روزها مثل پدرم  به کوهها می رفتم وپرنده و چرنده ای را شکار می کردم تا اینکه یک روز به خانه آمدم و دیدم که زنم نیست ،وقتی که بازگشت از او پرسیدم که کجا بودی ،او هم گفت که بیرون یک پیر زنی بود و دیدم  یک دودی هست و به پیش پیر زن رفتم ،بعد گفتم که شوهرم الان آید و به خانه برگشتم،فردا که از شکار بازگشتم دیدم باز هم همینطور است ،چند روز همین طور گذشت،با خودم فکر کردم که این به معنی ای است و این چطور پیر زنی است؟یک روز رد پایش را گرفتم ورفتم ورسیدم به یک جایی ودیدم با یک آدم درشت هیکلی نشسته و می گفتند ومی خندیدند،بعداز زنم پرسیدم تو هر شب به اینجا می آمدی و بعد به من میگفتی یک پیر زنی بود! تا من این حرف را زدم آن مرد درشت هیکل به من حمله کرد و زنم هم پایم را گرفت ،همین که نزدیک بود من را به زمین بزنند ،دوتا سگهایم از پشت به آن مرد حمله کردند،در نتیجه توانستم او را بکشم ،حالا هم پوستش را کندم و به اینجا آوردم وخشک کردم ،خودم غذا درست میکنم میخورم ،به دوتا سگها هم میدهم وته مانده آنها را به زنم میدهم اما نمی خورد ، من هم پوست خشک را می آورم ،یکی دوتا ترکه اش می زنم ،اوهم من را قسم می دهد که تورا بخدا نزن می خورم.وقتی که تمام  شد به حاتم گفت حالا باید تورا بکشم،حاتم ازاو خواست که بالای پشت بام برود و از درگاه خدا  تقاضای آمرزش کند ،مرد قبول کرد،حاتم بالای پشت بام رفت واز آنجا پایین پرید و فرار کرد ونزدسلطان محمود بازگشت وجریان را برایش تعریف کرد ،سلطان محمود هم گفت که دختر عمویم همسر من بود اما یک روز که در خیابان راه می رفتم چشمم به دختری افتاد وبا او ازدواج کردم،بعد از مدتی متوجه شدم که اسبهایم به نام های ابر وباد هر روز لاغر می شوند ،از مهتر پرسیدم که چرا اسبها لاغر می شوند مهتر گفت که خانم شماهرشب به اینجا می آید می آید و یکی از اسبها را می بردبا تجب پرسیدم بیرون؟ پاسخ داد که آری این هم کاغذی که مهر وامضای شما برآن است.یک شب نخوابیدم ودیدم که بلند شد وخنجری را برداشت وپرسید سلطان محمود خوابی یا بیداری که می خواهم شکمت را پاره کنم من هم نفیر خواب را کشیدم(خودم را به خواب زدم)،دیدم بلند شد وکاغذی نوشت مهر و امضا هم زد برای اسب ابر یا باد و وقتی که رفت دنبالش رفتم و دیدم که یکی از اسبها را برده است ،ازمهتر پرسیدم که چرا اسب را دادی ،او هم مهر وامضا را نشانم داد،اسبم را برداشتم وازقصد رها کردم وباخود گفتم که اسب می داند بکجا برود.رفتم تا رسیدیم به جایی و دیدیم که سروصدایی می آید،اسب رابستم ونزدیک رفتم ،دیدم که در آنجا شش نفر زنگی هستند وزنم هم همراهشان است ،دارند می زنند و می رقصندو لگن شراب را هم بیرون گذاشته اند که خنک شود ،من هم که داروی بیهوشی همرا ه خود داشتم بردم و در لگن شراب ریختم وهم زدم ورفتم جایی قایم شدم،دیدم دختر آمد و شراب را برد هی ریختند و خوردند،بعد از چند دقیقه ای رفتم ودیدم که همه شان بیهوش شده اند،سر همه آنها را بریدم  وزن را رها کردم از در اول و دوم گذشتم وبه مهتر گفتم اگر خانم پرسید که کسی دنبالش کرده یانه ،بگو هیچ کس نیامده،من هم خوابیدم.صبح که زن به هوش آمد دید که سر همه آنها(شش زنگی) رابریده اندو به خانه آمد ،من هم وقتی که بیدار شدم التجایی به درگاه خدا کردم وگفتم یا الله ،یا رب العالمین،دیشب خواب عجیبی دیدم ،زنم ازمن پرسی که چه خوابی دیدی من هم گفتم خواب دیدم که سرشش زنگی را بریده ام،زن هم تکانی خورد وترکه ای به من زد وگفت تبدیل شو به خری،منم تبدیل به خری شدم و جلویش ایستادم ،زن یکی از نوکرها را صدا زد وبه او گفت این خر راببر وبارخشت بکش ،نوکر من را برد مشتی بارخشت کشیدم ،جلویم علف گذاشت ومن نمی توانستم بخورم ،تا اینکه پیش زنم وگفت این خردارد سقط میشود ودیگر نمی تواند ،زنم هم گفت اورا ببر سرش راببر ،پوستش رابکن وبفروش وپولش رابیاور ،همینطور که من درخیابان می برد فردی از نوکر پرسید که خرا کجا می بری اوهم گفت می خواهم سرش راببرم،پوستش رابکنم وپولش را ببرم ،اما آن فرد از اوخواست من را نکشد وباخود ببرد وغذا دهد تا برایش بار ببرم،خلاصه من را به مرد فروخت ،وقتی به خانه رسیدیم مشتی علف ویونجه جلویم گذاشت  تا بخورم اما من نمی توانستم ،همسرش از او پرسید که چه شده،مرد هم گفت این خر را خریده ام اما هیچ چیزی نمی خورد ،زن از اوپرسید که ازچه کسی؟مرد هم پاسخ داد از یکی از نوکرهای سلطان محمود،دراینجا زن شک کرد وگفت زن او خواهر من است و ماسه خواهریم که درس ساحری خوانده ایم ،خواهرم این را سحر کرده و به خر تبدیل کرده است ،زن آمد واز من پرسید:تو سلطان محمود نیستی؟من هم سرم را تکان دادم،بعد حمامی کرایه کرد من را به حمام برد ،دعایی خواند و ترکه ای به کمرم  زد وگفت برگرد بجای خود،من هم به شکل آدم شدم وجلویش ایستادم، سپس من را به خانه آورد ودرس ساحری را در یکی دو روز یادم داد گفت این دعا را بخوان واین  ترکه را به هرچه دلت خواست بزن ،می شود همان چیزی که می خواهی،من هم نزد زنم بازگشتم و همین خواست خودش را جمع وجور کند ترکه را به کمرش زدم وگفتم تبدیل شو به بلبل،جلویم افتاد وشروع کرد به صدای بلبل در آوردن ،من هم اورا بردم ودر قفس گذاشتم .این داستان ماست،ببین اوبا من چکار کرد ومن با او چکار کردم،حالا من با دختر عمویم هستم واو هم در قفس هی صدامیدهد وتکان می خورد.حاتم هم آمد وجریان را برای مرد زین دوز گفت،مرد زین دوزهم گفت داشتم آبیاری می کردم که دیدم مارسیاهی با مار سفیدی می جنگد،من هم زدم ومار سیاه را کشتم ودیدم که مار سفید تبدیل به دختری شد و گفت که من دختر شاه پریان هستم واین هم غلام من،بی بی پریه بود.حالا من تورا نزد پدرم می برم واوهرچه خواست به توبدهد قبول نکن  وبگو فقط می خواهی با من ازدواج کنی،من را نزد پدرش برد و او هم بسیار خوشحال شد اما پدرش گفت که تو نمی توانی آداب ما را بجا بیاوری؛ولی من گفتم می توانم و او هم دخترش را به من داد. بعد که بچه دار شدیم وپسری گیرمان آمد ،زنم گفت شیر بیا ببرش،فرزند بعدی هم گفت پلنگ بیا ببرش،بعد یکی دیگه را هم گفت گرگ بیا ببرش،بعد به زنم گفتم که این کار تو درست نیست،ما سه بچه داشتیم که یکی ازآنها را به شیر،یکی را به پلنگ ویکی راهم به گرگ دادیم ،زنم گفت شیر بیاورش،پلنگ بیاورش،گرگ بیاورش وقتی که آنها بچه هایم را آوردندبه من گفت که آنها دایه هستند که به شکل این حیوانات می آمدند.تو دیگر نمی توانی با من زندگی کنی وازآن موقع،من هم تنها شدم،حاتم هم بازگشت وداستان را برای طاهی گفت درنتیجه طاهی بااوازدواج کرد.