در شمال سیوند کنونی کوهی وجود دارد با نام تنب کرم، در این کوه کارگاه های متعدد برش و استخراج سنگ دیده می شود و یکی از نقاط تامین سنگ تخت جمشید و پاسارگاد بوده است، اهالی سیوند این محل را با نام   الماس بری می شناسند.

  برای جدا کردن سنگهایی که برخی از آنها بیش از 15متر ارتفاع و برخی بیش از 6 متر عرض داشته اند، با تیشه کوه را می شکافتند به نحوی که چهار طرف سنگ مورد نظر از کوه جدا می شد و شکافی به اندازه عرض یک انسان در اطراف سنگ به وجود می آمد. که اکنون می توان به راحتی از میان این شکافها عبور کرد و آثار تیشه را بر روی سنگها مشاهده کرد.

سپس در مقطع پایین سنگ که می خواستند آنرا از کوه جدا کنند، شکافی ایجاد می شد و با استفاده از خاصیت انبساط آب در زمان انجماد و یا با روشهای دیگر، سنگ را از دل کوه جدامی کردند. و جالب است بدانید در همان کارگاه ها، سنگ را کمی هم تراش می دادند، از همین رو است که هنوز نیز برخی سنگهای جدا شده با مقطع دایره در این کارگاه ها دیده می شود.

در ادامه سنگها را به پایین کوه می آوردند و با استفاده از آب رودخانه سیوند آن را بیش از 20 کیلومتر حمل می کردند.