ابوالمحدی در قسمت شمالی رشته کوههای شرقی سیوند واقع شده است انتساب کوه بدین نام بدلیل تعلق زمینهای زیرکوه و آب چشمه کوه به شهریار ابوالمحمد ابن آقا محمود سیوندی در زمان صفویه می باشد. ابوالمحمد یا به زبان مردمان سیوند ابولمحد در زمان صفویه شهریاری و مهتری سیوند را بر عهده داشت که شش سال پیش از انقراض صفویه و حمله محمود افغان فوت نمود. آب چشمه و زمینهای پیرامون وی متعلق به فرزندان وی بود که در زمان نادرشاه مورد غضب وی واقع شده و از سیوند به سمت خوزستان کوچ داده شدند و در شهر دزفول در مکانی که امروزه با نام گذر سیوند شناخته می شود ساکن شدند.

ابوالمحدی هم از نظر پوشش گیاهی، هم از نظر منابع آبی هم از لحاظ باستانی و آثار تاریخی و هم از نظر پوشش جانوری از موقعیت ویژه ای برخوردار می باشد.

وجود چشمه سار ابوالمحدی در دامنه آن که بهمراه لیرک یکی از دو چشمه پرآب سیوند بوده و زمینهای وسیعی را در پیرامونش آبیاری می نماید.پوشش گیاهی غنی و انبوه که سایه گیر بودن کوه و در نتیجه نگه داشت بیشتر آب موجب رشد بهتر آن گردیده است.وجود آب زیاد در کوه و تالابهای زیبا پیرامون آن تنوع جانوری خاصی به کوه داده که انواع جانداران از ماهی ها گرفته تا انواع خزندگان ، پرندگان ، پستانداران همچنین انواع بی مهره گان را در برمی گیرد.همچنین وجود چندین غار با آثاری از دوران ماقبل تاریخ و از همه مهمتر میترائیوم چهل پله سیوند در این کوه که یکی از مهمترین و ارزشمندترین نیایشگاههای مهرپرستی ایران بزرگ است. همه نشان جایگاه ممتاز کوه ابوالمحدی دارد.

ابوالمحدی از سمت شمال به زمینهای کشاورزی و رودخانه سیوند، از سمت شرق به کوه سِم سِم ، از غرب به کوه ویَک ، و از جنوب به ارتفاعات پیازی محدود می گرددکه آبراه (شیب) آن نیز از جنوب به شمال می باشد.

در زمان قاجار یکی از دو ساخلوهای (پادگان) سیوند در دامنه این کوه بود که در خرداد 1297 ه. ش پس از اعلام جنگ سید عبدالحسین لاری با انگلیس این ساخلو بدست مردم سیوند با همکاری عشایر منطقه خلع سلاح و سازه های آن تخریب گردید

ادامه دارد....