زووآن ی سیوندی   

*گُلواءنگ/گُلواءنگ یٍ مِسِلماءنیٍ

این واژه کهن د ر زبان سیوندی در متون کهن به معنی اذان آمده است اگرچه این واژه امروزه متاسفانه مورد بی مهری قرار گرفته اما نمود آن را می توان در "گَپ ؤاءشاء" معروف سیوندی "نَ اُؤ بیٍ نَ آءباءدیٍ نَ گُلواءنگ یٍ مِسِلماءنیٍ"به معنای  نه آب بود نه آبادی و نه اذان و تکبیری که در اینجا اذان به معنای بالا بکار رفته است.

*اُسِن

واژه کهن "اُسِن" که در کتابهای کهن آمده به معنای آهن می باشد اگرچه متاسفانه این واژه کهن هم در معرض فراموشی قرار گرفته است اما بازتاب آن را امروزه می توان در واژه"اُؤسیءن" یافت "اُؤسیءن"که به چنگکی آهنین  برای باد دادن و پاکسازی غلات(گندم و...)بکار میرود اگرچه امروزه چوبی آن هم ساخته شده اما ابتدا آهنین بوده و واژه "اُؤسیءن" به معنای آهنین (از جنس آهن) می باشد که از واژه کهن و باستانی "اُسِن"مشتق شده است.

*کُتؤ/کُتؤیٍ

این واژه از واژه عربی کتاب گرفته شده و در قرار گرفتن در نظام آوایی سیوندی همگون با نظام آوایی این زبان کهن گشته و در معنای"کتاب/کتابی" بکار رفته نمود این واژه اکنون در سیوندی امروز به معنای "کُتؤ:مدرسه/ مکتب خانه" و "کُتؤیٍ:سواد آموزی" بکار گرفته می گردد که در اصل از واژه " کُتؤ/کُتؤیٍ" گرفته شده است.

*روءش

این واژه کهن در کتابها و متون کهن سیوندی به معنای روز آمده اگرچه در نوشته های کهن هم "روٍ" و هم "روءش" به معنای روز آمده اما امروزه واژه زیبا و باستانی "روءش" مورد کم مهری قرار گرفته اما نمود آن را می توان در واژه "روءش,/روءشاء:روزه" یافت.

*شِتیٍ

این واژه نیز در زبان سیوندی به معنای شیرین بوده اگرچه واژه "شِتیٍ" کمتر مورد استفاده قرار می گیرد اما بازتاب آنرا می توان در واژه سیوندی "ناءن یٍ شِتیِ" پیدا نمود "ناءن یٍ شِتیِ" که شیرینی سنتی مردم سیوند است که در هنگام فرا رسیدن نوروز پخته و تهیه می گردد که مردم سیوند هنگام سخن گفتن به فارسی به آن "نون (نان)شیرین "می گویند برخی فکر می کنند که در گذشته برای تهیه این شیرینی از شیر استفاده میگردیده و این وجه تسمیه این شیرینی شده که آنرا بنام "ناءن یٍ شِتیِ" به این جهت می خوانند که این درست نیست و دلیل خواندن آن به این نام واژه تاریخی "شِتیٍ" به معنای شیرین بوده است.

کلمات سیوندی کهن بسیارند در آینده ای نزدیک واژگان کهن بیشتری را با ریشه یابی معرفی می کنیم.